انتخاب فقط یک لنز برای عکاسی ؟!

اگر فقط با یک لنز می توانستید عکس بگیرید ، انتخاب شما چه خواهد بود ؟
عکاسان به لوازم عکاسی علاقه بسیار زیادی دارند. هر چه باشد ، بازی کردن با دوربین‌ها و لنزهای پیشرفته می‌تواند بسیار سرگرم‌کننده باشد . اما اگر فقط با یک لنز عکس بخواهید بگیرید , چه لنزی خواهد بود ؟
اخیرا، سعی کرده ام لوازم عکاسی خود را ساده تر کنم. من عاشق بازی با انواع دوربین ها و لنزها هستم، از دوربین های 80 ساله TLR تا آخرین و بزرگترین بدنه های دوربین و لنزها. با این حال خودم را در حال نگاه کردن به مجموعه لوازم عکاسی خود یافتم و در این فکر بودم که اخیرا ً از چه لوازمی برای عکاسی استفاده کنم.
بنابراین من تمام لوازم خود را روی زمین گذاشتم و در مورد ارزیابی آن واقعا ً جدی شدم تا بتوانم در مورد آنچه که واقعا ً نیاز داشتم , واقع‌بین باشم . لنز کانن 85mm f/1.2L II USM؟ این لنز مورد علاقه من است و آن را دوست دارم . این اولین لنز حرفه‌ای من بود ، و یک ظاهر منحصر به فرد دارد که همیشه به آن علاقه داشته‌ام . اما واقعیت این است از زمانی که برای عکاسی پرتره دوربین را به سونی تغییر دادم ، لنز کانن در مورد Pelican بدون استفاده مانده‌است و جای آن توسط لنز سیگمای هنری 105mm f/1.4 DG HSM گرفته شده‌است. این لنز واضح تر است، فوکوس خودکار بسیار سریعتر دارد و به من اجازه می دهد که از Eye AF استفاده کنم. در مورد بسیاری از لوازم دیگر به همین نتیجه رسیدم که فقط ابزار ضروری را استفاده کنم و تمرکز خود را بر آنچه که واقعا مهم است بزارم.


در فرآیند این ساده سازی ، من به یک سوال فکر کردم : اگر مجبور بودم تمام لنزها را کنار بگذارم ، بجز یکی ، کدام یک را نگه می‌داشتم ؟ این سوال سخت‌تر از چیزی بود که فکر می‌کردم. لنز 24-70mm f/2.8 ؟ یک لنز بسیار کاربردی است که در بسیاری از شرایطی که در آن قرار داشتم ، موفق عمل کرده، اما به شدت آن را خسته‌کننده و غیر قابل تحسین می‌دانم . از سوی دیگر، چیزی شبیه لنز شیب کانن من TS-E 90mm f/2.8 tilt-shift است. حال باید این سوال را خودم بپرسم که آیا این لنزی است که 99% از مواقع از آن استفاده میکنم؟ جواب منفی است. اما منحصر به فرد بودن لنز من را هیجان‌زده می‌کند که آن را از کیفم بیرون بیاوم و استفاده کنم. اما آیا می تونم بقیه دوران کاریم رو صرف عکاسی با اون کنم ؟ نه اگه بخوام پول در بیارم .


بنابراین , همان طور که نشسته بودم, به لنزهای خود نگاه می‌کردم , به این فکر افتادم که اگر فقط می‌توانستم یکی از آن‌ها را انتخاب کنم ، چه انتخابی داشتم. قطعا باید یک لنز باشد که دارای قابلیت انعطاف پذیری برای پوشش دادن تمام چیزهایی است که من عکسبرداری می کنم (عمدتا مناظر، رویدادها و پرتره ها) و یا حداقل قادر به رسیدن به آن موقعیت و شرایط هستند. اگر چه ضروری هم نیست ، ولی خوب است اگر بتواند کمی خلاقیت القا کند .


در ابتدا ، فکر کردم که یک لنز زوم را فقط به این دلیل انتخاب می‌کنم که به من گزینه های زیادی می‌دهد. اما بعد از مدتی، در نهایت لنز کانن EF 50mm f / 1.2L USM (با دیافراگم واید 50mm) را انتخاب کردم. این یک انتخاب عجیب و غریب است زیرا مخصوصا این فاصله کانونی را دوست ندارم و اغلب با آن عکاسی نمی کنم، اما لنز دارای ویژگی های زیادی است که برای من مهم است. دارای دیافراگم واید است، که برای رویدادهای کم نور و کارهای خلاق مفید می باشد، همچنین هنگام کارهای استودیوئی بسیار واضح است. و عدم علاقه من به فاصله کانونی در واقع گاهی اوقات به نفع من است، زیرا منجر به پیدا کردن ترکیبی می شود که من دوست دارم. من خودم را با آن انتخاب غافلگیر کردم ، و باعث شد بفهمم که باید وقتی بیرون می‌روم بیشتر آن لنز را روی دوربینم بگذارم.
بنابراین، نکته کلیدی این تمرین چیست؟ هیچ کس ما را مجبور به استفاده از تنها یک لنز نمی کند، اما باعث شد که در مورد آنچه که برای لنز انتخاب می‌کنم ، تجدید نظر کنم . من لنز 24-70mm را انتخاب کردم ، و فکر می‌کردم محدوده زوم منطقی می‌دهد تا هر آنچه اتفاق می‌افتد را عکس بگیرم و عکس‌ها را از دست ندهم . اما تغییر لنز به گزینه ای مثل لنز 50 mm باعث شد که با اطمینان خاطر بیشتری به خانه برگردم , حتی اگر باعث از دست دادن چند عکس به خاطر نداشتن فاصله کانونی شود .
اگر شما تنها یک لنز را نگه دارید ، آن چه خواهد بود و چرا ؟ در قسمت نظرات دلایل خود را توضیح دهید !